Wstępna historia Androida

1. Wprowadzenie
2. Pre-historia
3. Początki
4. Czyni to dużym
5. Przekształcony
6. Samsung wstaje
7. Era żelków
8. Wszędzie
9. Trzecia Era

W pierwszej części naszej historii Androida opowiadamy o początkach systemu operacyjnego, ścieżce do uruchomienia oryginalnego telefonu z Androidem, T-Mobile G1 i niektórych wpływach, które ukształtowały jego początki. Rzadko przyjrzymy się jednemu z pierwszych prototypów Androida, które nigdy nie ujrzały światła dziennego.

Świat mobilny, około 2006 roku

W świecie technologii ogólnie, aw szczególności technologii mobilnej, połowa 2000 roku wygląda teraz jak historia starożytna.

Podobno iPhone został aktywnie odrzucony przez Apple. Netbooki to nowa kategoria ultraprzenośnych urządzeń komputerowych. Tablety dnia wyglądały jak twój niezgrabny laptop z odciętą klawiaturą. Nie było Twittera. YouTube był kiepskim startupem. Windows Vista to była rzecz.

Smartfony tamtych czasów były, według współczesnych standardów, powolne, niezgrabne i brzydkie - krajobraz zdominowany przez Symbiana, Windows Mobile i BlackBerry, w których produktywność była najważniejsza. Choć idea, że ​​telefon jest czymś więcej niż tylko telefonem, stale zyskuje na popularności, koncepcja głównego smartfona pozostała czymś w rodzaju oksymoronu.

Smartfony z połowy 2000 roku były nie tylko podstawowe z technologicznego punktu widzenia, były polem minowym dla programistów, a na wielu rynkach pogrążone w ograniczeniach operatorów - znacznie więcej, niż znosimy dzisiaj. Doświadczenie użytkowników i łatwość programowania zajęły drugie miejsce w stosunku do konkurencyjnych interesów korporacyjnych - w przeciwieństwie do stosunkowo otwartego świata programowania komputerów i sieci.

Na tym tle powstał Android - obecnie najpopularniejszy mobilny system operacyjny na świecie. I jak odkryjemy w tej serii, otwartość Androida - choć nie bez jego słabości - pozwoliła mu zdobyć przyczepność w stosunku do zamkniętej konkurencji.

Andy Rubin i Niebezpieczeństwo

Kilka lat przed istnieniem Androida istniała niewielka firma produkująca oprogramowanie mobilne o nazwie Danger, założona przez doświadczonego inżyniera Apple Andy'ego Rubina.

Jednym z wielkich roszczeń do sławy Danger był Hiptop, smartfon z poziomą klawiaturą i oprogramowaniem, dzięki któremu komunikatory internetowe, przeglądanie stron internetowych i poczta e-mail były równie ważne w interfejsie.

Dzięki współpracy z T-Mobile, Danger zmienił markę Hiptop na Sidekick, a kultowa obserwacja tej marki była wyjątkowa jak na swój czas.

Usługi Danger, a nie sam sprzęt, był sprzedawanym produktem

Tym, co sprawiło, że Danger's Sidekick odniósł tak duży sukces, był model biznesowy oparty na podziale dochodów, który w tamtym czasie bardzo różnił się od standardowego mobilnego modelu biznesowego.

Usługi Danger, a nie sam sprzęt, był sprzedawanym produktem. Sprzedając sprzęt niebezpiecznie zbliżony do kosztów i dzieląc przychody z usług T-Mobile, Sidekicks był w stanie stworzyć niszę, która konkurowała bezpośrednio z Blackberry i Microsoft w obszarze smartfonów.

Larry Page i Siergiej Brin z Google'a wkrótce zauważyli, że wszędzie chodzą po skałach - w końcu cóż może być lepszego niż możliwość korzystania z wyszukiwarki Google bez względu na to, gdzie jesteś? Następnie zarząd Danger zagłosował za zastąpieniem Andy'ego Rubina. Korzystając z nazwy domeny, którą już posiadał, Rubin założył nową firmę skupioną na rozwoju platformy otwartej dla wszystkich projektantów oprogramowania.

Android, Inc.

Android, Inc. była niezależną firmą zajmującą się oprogramowaniem od dwóch lat. Przez większość tego czasu Rubin zasadniczo sam finansował firmę. Dzięki niewielkiemu zespołowi inżynierów oprogramowania i planowi stworzenia oprogramowania nowej generacji do smartfonów firma skoncentrowała się na ewolucji wielu pomysłów zapoczątkowanych w Danger.

Koncentrując się na najlepszym dostępnym dla sieci doświadczeniu i stworzeniu środowiska, na którym mógł budować każdy programista, Android miał solidny plan, na który inwestorzy szybko skoczyli, kiedy w końcu został im przedstawiony w 2005 roku. Podczas gdy wielu inwestorów szukało w tej mobilnej nowej generacji Google potrzebował firmy produkującej smartfony, aby konkurować z Microsoftem i Blackberry. Page i Brin chcieli więcej telefonów z Google jako domyślną wyszukiwarką, a otwarta platforma, taka jak Android, oferowała świetny sposób na osiągnięcie tego celu.

Page i Brin chcieli więcej telefonów z Google jako domyślną wyszukiwarką.

Do końca 2005 r. Rubin i jego zespół zostali utworzeni w biurach w Mountain View w Kalifornii, ukryci przed światem, podczas gdy pracowali z tą nową firmą, aby zakończyć wspólną wizję.

Prototypy: droga z Wcześniej do G1

Ale oprogramowanie jest niczym bez sprzętu. I choć wielu zapamięta T-Mobile G1 jako pierwszy telefon z Androidem, wyposażony w suwak QWERTY i duży (jak na razie) ekran dotykowy, był to tylko jeden z wielu projektów rozważanych przez Google i producenta HTC, który dla wielu lata żyły jako bezimienne ODM.

Zbudowany przez HTC „Sooner” bardziej przypominał ówczesne urządzenia BlackBerry.

Najbardziej znany prototypowy telefon był znany pod kryptonimem „Wcześniej”. Płyta zbudowana z HTC bardziej przypominała ówczesne urządzenia BlackBerry niż dotykowe konstrukcje, z pełną klawiaturą QWERTY poniżej wyświetlacza 320x240.

Graham Wheeler, dyrektor ds. Produktów i usług HTC Europe, powiedział Android Central, że współpraca z Google składa się z tych dwóch głównych projektów, a dla HTC i testerów urządzeń Android stanowił drastyczną zmianę w stosunku do ówczesnych smartfonów z systemem Windows Mobile. „Były dwa różne identyfikatory - klawiatura QWERTY, a także G1. Patrzyliśmy na oba, ” mówi Wheeler. „To był inny system operacyjny i miał wtedy zupełnie inny paradygmat niż Windows Mobile, który był znacznie bardziej zaawansowany technologicznie”.

Zastanawiając się nad historią HTC z Windows Mobile w połowie 2000 roku, prezes HTC America Jason Mackenzie powiedział AC: „Jeśli cofniesz się do tego czasu, było to naprawdę duże ryzyko, które HTC podjęło. W tym czasie Microsoft i Google nie były dokładnie najlepsi przyjaciele ”.

„W tym czasie, nawet z rozmachem, który Apple generowało za pomocą iPhone'a, byli ludzie, którzy powiedzieli„ Potrzebuję klawiatury ”.

Mackenzie wyjaśnia, że ​​dyrektor generalny firmy odegrał również kluczową rolę we wprowadzeniu HTC na parterze z systemem Android. „Peter Chou miał dobre relacje z Andym Rubinem, kiedy wracał do Danger. Więc rozmawiali, a my byliśmy bardzo podekscytowani platformą opartą na Internecie i dającą konsumentom możliwość włożenia Internetu do kieszeni. ”

„To był czas, kiedy nie wszyscy czuli się komfortowo z ekranem dotykowym. Nawet z rozmachem, który Apple generowało za pomocą iPhone'a, byli ludzie, którzy mówili„ Potrzebuję klawiatury ”. RIM wciąż był odnoszącą sukcesy firmą w tym czasie. Myślę więc, że obie strony dostrzegły taką możliwość - włączmy silny interfejs dotykowy, który zapewnia dostęp do Internetu, co daje ludziom dostęp do kieszeni - ale to rodzaj bramy do tej nowej funkcji dotykowej ”.

Każdemu trudno byłoby przewidzieć gwałtowny wzrost, który ostatecznie cieszy Androida, ale Mackenzie pamięta dużo szumu wokół G1 z HTC przed uruchomieniem.

„Cieszyliśmy się, że naprawdę, naprawdę możemy zerwać łańcuchy od naszych inżynierów”.

„Pamiętam, że byłam z tego powodu bardzo podekscytowana. Wiedzieliśmy, że to będzie wielkie. Wszyscy byliśmy za tym. Myślę, że wiedzieliśmy, że ma potencjał, biorąc pod uwagę ich doświadczenie z Internetem, biorąc pod uwagę platformę i jego korzenie oraz swobodę, jaką mieliśmy jako producent, aby wprowadzać innowacje na platformie. Ponieważ tak dobry partner jak Microsoft był i jest, strategia Google była zupełnie inna w tym sensie, że „OK, dajemy Ci platformę i możesz iść innowacje. Chcemy, abyś Ty - HTC - wprowadzał innowacje. ”

„Cieszyliśmy się, że naprawdę, naprawdę możemy zerwać łańcuchy od naszych inżynierów”.

Praktycznie z prototypem Androida „Sooner”

Każdy fan Androida wie o T-Mobile G1 (czyli HTC Dream) jako pierwszym telefonie z Androidem udostępnionym konsumentom. Ale przed tym kamieniem milowym było „Sooner”, niepublikowane prototypowe urządzenie również wykonane przez HTC. Mieliśmy okazję zapoznać się z tym fragmentem historii Androida, więc sprawdź naszą retrospektywę, aby dowiedzieć się więcej.

w naszej retrospekcji „Sooner”

Wpływ iPhone'a

Nie można zaprzeczyć historycznemu wpływowi iPhone'a na mobilny krajobraz. Chociaż nie był to pierwszy telefon z pełnym ekranem dotykowym, iPhone przemyślał sposób, w jaki powinien działać użytkownik smartfona, torując drogę do responsywnych, dotykowych smartfonów, których wszyscy dziś używamy. Kiedy jednak został zaprezentowany po raz pierwszy w styczniu 2007 roku, wielu rywali chciało go odrzucić.

Steve Ballmer, ówczesny CEO Microsoftu, wyśmiewał się z wysokiej ceny oryginalnego iPhone'a, ograniczeń operatora i prędkości transmisji danych. Producent RIM firmy BlackBerry był równie lekceważący - przynajmniej publicznie.

Ale wygląda na to, że Google, z własnym mobilnym systemem operacyjnym już w piekarniku, mógł być bardziej zwinnym konkurentem. W 2013 r. Atlantic poinformował o reakcji na wydarzenie iPhone'a od osób z zespołu Android.

„Jako konsument byłem zdumiony. Chciałem go natychmiast. Ale jako inżynier Google pomyślałem:„ Musimy zacząć od nowa ”- mówi Googler Chris DeSalvo. „To, co nagle tak wyglądaliśmy… lata 90. To tylko jedna z tych rzeczy, które są oczywiste, kiedy to widzisz”.

„To, co nagle wyglądaliśmy tak… lata 90.”

Reakcja Andy'ego Rubina była równie przejmująca, według The Atlantic - „Kurcze. Chyba nie wyślemy tego telefonu”.

„ Tym telefonem” było „Wcześniej”, urządzenie zbudowane przez HTC z fizyczną klawiaturą. Dominującym argumentem było to, że decyzja o dostarczeniu innego telefonu - zorientowanego na ekran dotykowy „Dream”, który stał się T-Mobile G1, wynikała bezpośrednio z pojawienia się iPhone'a. Google mógł uruchomić system Android wcześniej, cóż, wcześniej, ale wstrzymał się, dopóki nie będzie miał czegoś lepszego do konkurowania z ofertą Apple.

Inni członkowie zespołu ds. Androida zaprzeczają, że w ten sposób rozgrywają się wewnętrznie. Niemniej jednak nie można zaprzeczyć, że iPhone rozpoczął trend w kierunku telefonów z ekranem dotykowym, który trwa do dziś. Wszyscy konkurenci byliby w końcu zmuszeni zareagować i okazało się, że Android był jednym z pierwszych, którzy to zrobili.

Początki iPhone'a

Spodobało się to lub nie cierpi, nie można zaprzeczyć, że iPhone był jednym z najważniejszych urządzeń mobilnych ostatniej dekady, znacznie przyspieszając trend w kierunku telefonów z dużym ekranem i znacznie rozwijając projektowanie oprogramowania mobilnego. Jeśli szukasz więcej historii na iPhonie, iMore zapewni ci wszystko.

Sprawdź spojrzenie iMore na oryginalnego iPhone'a

Sen ożywa

Kilka prototypów zostało zaprojektowanych i odrzuconych, zanim G1 została sfinalizowana i wydana w 2008 roku. Firmy takie jak LG i Apple były pionierem systemu operacyjnego opartego na dotyku, ale projektanci nadal odczuwali potrzebę fizycznej klawiatury i przycisków nawigacyjnych, co sprawiło, że G1 był miły (ale masywny) design. Spodziewamy się, że było też trochę wbudowanego DNA Sidekick, ponieważ odczuwasz znajomość, kiedy przesuwasz ekran LCD w górę i na zewnątrz.

Projekt i forma nie były jedynymi projektami. Oprogramowanie G1 przyniosło na urządzenia mobilne rzeczy, których wcześniej nie robiono, a przynajmniej nie robiono szczególnie dobrze. Prawdziwa wielozadaniowość, kopiowanie i wklejanie oraz rozwijany system powiadomień były tym, co cieszyło użytkowników urządzeń mobilnych. Choć dzisiejsze standardy są nieco niezgrabne i strasznie powolne, pierwsza wersja Androida była wyjątkowa i zapowiadała nadchodzące rzeczy, niezależnie od tego, kto zbudował Twój telefon.

Kiedy opadł kurz i wszyscy zaangażowani podpisali wszystkie dokumenty, otrzymaliśmy jeden z najbardziej innowacyjnych telefonów w historii. Specyfikacja nie zrobi na nikim wrażenia, kupując dziś smartfona - jednordzeniowy procesor 528 MHz z 192 MB pamięci RAM i 3, 2-calowy wyświetlacz 320 x 480 - ale wystarczyły, aby napędzać oprogramowanie i pokazać wszystkim, o ile lepiej można porównać smartfona do tego, z czego korzystali w 2008 roku.

G1 był idealną bazą do wbudowania Androida w to, czym się stał, po prostu dlatego, że Google był gotów zaryzykować bycie innym.

Większość z tych rzeczy przyjmujemy dziś za pewnik. W świecie smartfonów, który był w tym czasie zdominowany przez BlackBerry's Curve, firmy takie jak Google i Apple działały inaczej. G1 był idealną bazą do wbudowania Androida w to, czym się stał, po prostu dlatego, że Google był gotów zaryzykować bycie innym. Od samego początku Google wykorzystywał oprogramowanie typu open source w taki sposób, aby zachęcić zarówno producentów sprzętu, jak i operatorów, w pakiecie oferującym usługi i ekosystem, który pokochali konsumenci. HTC „dopuszczono” do sprzedaży G1 jako HTC Dream, pod własną marką z niewielkimi modyfikacjami, na całym świecie. Google, oferując bezpłatny system operacyjny, wraz z platformą aplikacji i metodą dystrybucji, sprawił, że firmy takie jak Samsung i Motorola szybko zaprojektowały własne urządzenia, aby skorzystać.

Tylko kilku zagorzałych fanów Androida nadal będzie korzystało z G1 (i nawet wtedy mielibyście prawo ich przesłuchać), ale nie można zaprzeczyć, że jego rozwój i wydanie miało ogromny wpływ na dzisiejszy krajobraz mobilny, a Google dojście do dominacji.

NASTĘPNY: Narodziny Androida

Wraz z pierwszym dostępnym na rynku sprzętem z Androidem przygotowano scenę do rozprzestrzenienia się systemu operacyjnego Google na cały świat. Współpraca z HTC i T-Mobile była początkiem, ale potrzeba więcej niż jednego telefonu na jednym nośniku dla Androida, aby zmierzyć się z uznanymi graczami, nie wspominając już o Apple, który rośnie w siłę w telefonach komórkowych.

W kolejnej odsłonie tej serii przyjrzymy się wpływowi G1 na krajobraz mobilny, wczesne style wizualne Androida oraz zalety i zalety projektu Android Open-Source. Zobaczymy, jak ogromne partnerstwo z Motorolą i Verizonem zaowocowało pojawieniem się kultowej marki w USA

PRZECZYTAJ CZĘŚĆ 2: Wczesne dni Androida

Kredyty

Słowa: Alex Dobie, Russell Holly, Jerry Hildenbrand i Andrew Martonik

Projekt: Derek Kessler i Jose Negron

Redaktor serii: Alex Dobie

Zdjęcie Andy'ego Rubina: autor: Joi przez Wikimedia Commons.jpg)